Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Κάτι βράζει στην Κρήτη




Είναι η εποχή που η απόσταξη των οινοποιημένων σταφυλιών βρίσκεται στο φόρτε της. Διαδικασία που τουλάχιστον στην Κρήτη γιορτάζεται και με το παραπάνω. Εκεί, ο επισκέπτης δεν παρακολουθεί μόνο από κοντά την παραγωγή του πιο ξακουστού εξαγώγιμου προϊόντος της Κρήτης αλλά βιώνει μαζί με τους ντόπιους την θαλπωρή, την εγκαρδιότητα, συναισθήματα που λίγες στιγμές μπορούν να
ξαναγεννήσουν.

Το ρακοκάζανο  προσφέρει αυτή την ευκαιρία, γιατί αποτελεί εστία χαράς, φυσικής και αβίαστης μέσα στην ίδια την καρδιά της φύσης. Είναι κάτι σαν τη μετάβαση της παλιάς ζωής στα ρακοκάζανα με τις αυθεντικές γεύσεις, την φιλική συντροφιά, το κέφι, που αυξάνει πιο πολύ μέσα στο μεθυστικό άρωμα που αναδύει η καζανιά, το τσίκουδο, το στράφυλο και το μυρωδάτο απόσταγμα...

Αν έχεις πάει μια φορά, θέλεις πάντα να επιστρέφεις. Λίγο πολύ η ίδια σχεδόν εικόνα επικρατεί σε κάθε ρακοκάζανο της Κρήτης. Οι επισκέπτες εκτός από την σοδειά τους, πηγαίνουν να βεγγερίσουν με τους καζανάρηδες, να φάνε, να πιουν και να αποδράσουν για λίγο από το σήμερα. Φίλοι και ξένοι από τα γύρω χωριά απολαμβάνουν το φυσικό σκηνικό με τις ροζακιές σταφίδες, τους σωρούς τα κουτσούρια, ντανιασμένα στο πλάι του καζανιού. Αν βρεθείτε αυτή την εποχή στην Κρήτη, επιδιώξτε να βιώσετε την περίτεχνη διαδικασία απόσταξης. Αν μεθύσετε (από τη μυρωδιά) κι αυτό στο πρόγραμμα είναι.



Εις το καζάνι εγνώρισα κι εγώ την κοπελιά μου,

με μια ματιά που μού ’ριξε εμπήκε στην καρδιά μου.

Με την πυρά του καζανιού άναψε ο σεβντάς μας

κι εκαίγανε σαν τη ρακή μέσα τα σωθικά μας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου